Η Τοπική
Αυτοδιοίκηση, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης οφείλει, όχι απλά να
φροντίζει ώστε να υπάρχει κοινωνική πρόνοια αλλά να γίνεται πιο ισχυρή, με
πολλαπλές δράσεις ούτος ώστε να είναι από κάθε άποψη πολύ πιο παραγωγική και
αποτελεσματική υπέρ των πολιτών και της κοινωνικής συνοχής.
Κοινωνική Πολιτική
νοείται αρχικά η στήριξη που παρέχει η
Τοπική Αυτοδιοίκηση στον πολίτη του Δήμου ή της Περιφέρειας και ειδικά στους
πάσχοντες και οικονομικά αδύναμους πολίτες προκειμένου να έχουν τα στοιχειώδη
για τη διαβίωσή τους. Επιπλέον η φροντίδα για τα καθημερινά προβλήματα των
πολιτών και η ικανοποίηση των αιτημάτων τους αφενός απαιτεί ικανούς ανθρώπους
να δίνουν λύσεις και αφετέρου το προσωπικό να λειτουργεί άμεσα και
αποτελεσματικά.
Η κοινωνική
πολιτική δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο στην διανομή τροφίμων, που φυσικά είναι
απαραίτητη για την καθημερινή επιβίωση των φτωχών συμπολιτών και θα πρέπει να
είναι το πρώτο μέλημα του Δήμου, αλλά να δημιουργεί και παράλληλες κοινωνικές
δομές υποστήριξης. Παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής
απασχόλησης, κέντρα ημερήσιας φροντίδας, προγράμματα βοήθειας στα άτομα με
μαθησιακά προβλήματα, προγράμματα βοήθειας σε οικογένειες που έχουν ανάγκη ή ΑμεΑ,
παροχή υπηρεσιών οικογενειακού προγραμματισμού και εκπαίδευσης, υποστήριξη των
μονογονεικών οικογενειών, ΚΑΠΗ ή κατ’ οίκον νοσηλεία, είναι μόνο ορισμένα
βήματα κοινωνικής πολιτικής.
Βέβαια δεν
πρέπει να ξεχνάμε το πρόβλημα της προστασίας των μεταναστών και της
καταπολέμησης των ναρκωτικών: Κέντρα προστασίας προσφύγων είναι απαραίτητο να
δημιουργηθούν στις πόλεις που αποτελούν εισόδους στην χώρα, προκειμένου να
προσφέρουν διαμονή, σίτιση και κοινωνική υποστήριξη, καθώς επίσης και δομές για
τους εξαρτημένους από ναρκωτικές ουσίες, οι οποίες, σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ,
το ΚΕΘΕΑ και όλους τους εμπλεκομένους φορείς θα μπορέσουν να βοηθήσουν
καθοριστικά τους ασθενείς.
Σημαντική είναι αναμφίβολα, και η εκμετάλλευση πόρων
του ΕΣΠΑ για το στήσιμο νέων υπηρεσιών στήριξης των υπαρχουσών.
Αναφορικά με τη διείσδυση των ΜΚΟ στις δομές των
Δήμων, εκτιμώ ότι δεν βοηθάει καμία κοινωνική πολιτική διότι επιχορηγούνται με
χρήματα τα οποία εάν τα είχαν οι Δήμοι θα δημιουργούνταν επιπλέον θέσεις
εργασίας και κατ’ επέκταση η δουλειά θα ήταν επαγγελματική και όχι εθελοντική
με ότι αυτό συνεπάγεται.
Σε περίοδο
οικονομικής κρίσης, πάντως, δεν μπορείς να τεμαχίζεις την κοινωνική πολιτική
είτε για λόγους οικονομικούς είτε για λόγους συντονισμού και αλληλοεπικάλυψης
ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα ως μια ενιαία πολιτική.
Χαροκόπος Αντώνης
Πρόεδρος Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία
Δυτικής Ελλάδας & Νοτίων Ιονίων Νήσων
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πατρέων
