Βασικός στόχος και επιδίωξη κάθε κοινωνίας είναι η
αλληλοκατανόηση και μέσω αυτής η αλληλοβοήθεια. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
λειτουργούν ως όργανα πληροφόρησης και βοηθούν στη γνώση και την ενίσχυση του
διαλόγου, ενώ μέσω της προβολής διαφόρων θεμάτων ευαισθητοποιούν τους πολίτες,
να κατανοούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποια κοινωνική ομάδα η
οποία αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες και προβλήματα και στη συνέχεια να
προθυμοποιούνται για να βοηθήσουν όλοι σαν ενιαίο σύνολο στην επίλυση των
προβλημάτων.
Όμως, διαπιστώνουμε
ότι τα Μ.Μ.Ε έχουν και την αρνητική τους πλευρά, γιατί ουκ ολίγες φορές
λειτουργούν ως όργανα παραπληροφόρησης θέλοντας να παρασύρουν το κοινό σ' έναν
κόσμο που δημιούργησαν όπως αυτά ήθελαν. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι
ο τρόπος παρουσίασης των θεμάτων αναπηρίας. Η προσέγγιση για
παράδειγμα που αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο με αναπηρία ως αντικείμενο
φιλανθρωπίας, δεν είναι πλήρως ξεπερασμένη, αντιθέτως διατρέχει σε σημαντικό
βαθμό την κοινωνική σκέψη για την αναπηρία.
Ένα άλλο σημαντικό
κομμάτι είναι οι τεχνικές λύσεις για την κατανόηση περιεχομένου κατά κατηγορία
αναπηρίας. Πρώτον, είναι επιτακτική ανάγκη η Νοηματική Γλώσσα να ενταχθεί
στο σύνολο των ειδησεογραφικών και επιστημονικών εκπομπών αλλά και η
δυνατότητα εκφωνούμενων υπότιτλων, καθώς θα βοηθούσαν σημαντικά στην
κατανόηση όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής και όρασης αντίστοιχα.
Δεύτερον, δεδομένου ότι η σύγχρονη εποχή «θέλει» το διαδίκτυο ως το πλέον
ισχυρό μέσο των επόμενων δεκαετιών, αποτελεί ζητούμενο η ανάπτυξη όρων
στρατηγικής που θα προσφέρει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Γενικότερα,
αναφορικά με τις νέες τεχνολογίες πρόσβασης που αφορούν το τηλεοπτικό και
διαδικτυακό μέσον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι πρέπει να κατασκευάζονται
ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ειδικές ανάγκες που κάθε είδος
αναπηρίας συνεπάγεται.
Επίσης, ο τρόπος
παρουσίασης των ατόμων με αναπηρία στα ΜΜΕ είναι άμεσα συνδεδεμένος με το
«πόσο» δηλαδή το χρόνο παρουσίασης των θεμάτων για να αποφευχθεί μια στερεότυπη
προβολή των προβλημάτων αλλά και το κατά πόσο ο εκάστοτε δημοσιογράφος είναι
καταρτισμένος απέναντι στα θέματα.
Το ζητούμενο είναι
μια σχέση ισότιμης συνεργασίας, συνύπαρξης, αλληλεπίδρασης Άτομα με Αναπηρία
–Μ.Μ.Ε, η οποία θα προβάλει το σύγχρονο κοινωνικό μοντέλο, που θέλει τον
άνθρωπο με αναπηρία υποκείμενο δικαιωμάτων με ίσες ευκαιρίες προβολής και
παρουσίασης, όπως άλλωστε επιτάσσει το προοδευτικό πρότυπο σκέψης.
Μιλάμε, με άλλα λόγια, για μια σχέση βαθιά παιδευτική. Σχέση που ως τέτοια, δεν
εξαντλείται σε θέματα αναπηρίας, αλλά μπορεί να αποτελέσει πιλότο για μια νέα,
διευρυμένη κοινωνική αντίληψη, ένα στοίχημα πολιτισμού για όλη την κοινωνία μας.
Δημοτικός Σύμβουλος
Χαροκόπος Αντώνης
